«رازهای سر به مهر انقلاب» عنوان سلسله مصاحبه هایی است که حافظ نیوز برای تبیین صحیح ناگفته ها و افشای حقایق انقلاب در استان فارس در گفتگو با اصحاب انقلاب انجام داده است.

حافظ نیوز/ سرویس فرهنگی اشاره: دهه مبارک فجر، بهانه مناسبی بود تا برای تبیین حقایق و ناگفته ها و رازهای سر به مهر انقلاب، به سراغ اصحاب و یاران انقلاب برویم تا پرده از بسیاری از حقایق کتمان شده و یا تحریف شده تاریخ انقلاب در فارس را کنار بزنیم.
سردار جابر مهدیار از فرماندهان سابق نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و از فعالان مبارز سالهای پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، از دیگر شخصیت هایی بود که برای تبیین صحیح آنچه که در سال 57 بر این ملت گذشت، با وی به گفتگو نشستیم.
مهدیار از حمله مبارزانی است که باید وی را گنجینه ای بازگو نشده از خاطرات شفاهی و رازهای سربه مهر انقلاب در شیراز به حساب آورد. وی برخی از خاطرات بازگو نشده بهمن 57 را چنین نقل می کند: ساواک، در سالهای منتهی به پیروزی انقلاب دو شاخصه اساسی داشت. یکی اینکه بسیار از خشونت استفاده می کرد و ایجاد فضای رعب و وحشت، برای آن موضوعیت داشت و دیگر اینکه در تحلیل فضای سیاسی کشور، بسیار متوهمانه و کودن وار رفتار می کرد. یعنی رفتارهای ساواک، موجب تحریک بیشتر مردم و جزم تر شدن عزم عمومی برای ادامه مبارزه بود. در همین راستا، یکی از عواملی که مبارزات علیه رژیم شاه را به سطح خیابان ها کشاند، رفتارها و رویکردهای همین ساواک بود. برای اولین بار این مسئله را عنوان می کنم که در ابتدا، یک حلقه 5 نفره و سپس یک حلقه 15 نفره برای راه اندازی تظاهرات مردمی در سطح خیابان زند شیراز تشکیل شد که کار این جمع، در ابتدا با شعارنویسی و پخش اعلامیه شروع شد. در ادامه، رفتارهای احمقانه و خشونت بار و غیر منطقی ساواک و نوع برخوردهای غیر انسانی که صورت می داد به کمک ما آمد و مردم را به مرور به کف خیابان ها کشاند.
جابر مهدیار، دیگر خاطره خود از دوران انقلاب را چنین تعریف می کند: در دهه فجر روزی که تصمیم گرفتیم ساواک را تصرف کنیم، از حدود ساعت دو بعد از ظهر در اطراف ساختمان مرکزی ساواک شیراز حضور یافتیم و به ناگاه، حلقه مردمی ساحتمان را محاصره کرد به نحوی که کسی حق ورود و یا خروج از این محوطه محاصره شده را نداشت. مامورانی که داخل ساختمان ساواک بودند، متوجه وضعیت شدند و درها و پنجره های ساواک را که از ضریب امنیتی و حفاظتی بالایی هم برخوردار بود بستند و در داخل ساختمان، به امید نیروهای کمکی که هیچوقت نیز نیامدند پناه گرفتند.
زمانی که احساس کردیم زمان در حال از دست رفتن است، تصمیم گرفتیم به داخل ساختمان حمله کنیم اما حضور مسلحانه ماموران از یک طرف و نداشتن اسلحه از سوی مردم باعث می شد کار کمی سخت شود. لذا مواد انفجاری کوکتل مولوتوف را به مقدار فراوان تهیه کردیم و در یک لحظه، حمله با این مواد به ساختمان ساواک شروع شد که در ادامه، باعث آتش گرفتن بخشهایی از ساختمان شد. در همین اثنا، ماموران ساواک ناگهان از داخل ساختمان خارج شده و به یک سمت شروع به فرار کردند که برخی از آنها توسط مردم دستگیر شدند و با تصرف این ساختمان، اسناد بسیار مهم و بعضا با طبقه بندی به طور کلی سری به دست نیروهای انقلاب افتاد.
این سردار رشید سپاه، درباره نقش گروهکها در پیروزی انقلاب و چرایی حذف آنها در سالهای بعد نیز چنین می گوید: بهتر است گروه هایی که پیش از پیروزی انقلاب وجود داشتند را گروهک بنامیم و نه گروه، چرا که اینها خاستگاه مردمی قوی نداشتند و همین غیر مردمی بودن آنها، در سالهای بعد سبب شد خود به خود حذف شوند. لذا علیرغم اینکه نمی توان نقش برخی آنها را در برخی اقدامات انقلابی در سالهای پیش از بهمن 57 نادیده گرفت، اما فقدان خاستگاه مردمی و از همه مهمتر، انحرافات فکری و ایدئولوژیکی سبب شد این افراد در امواج خروشان ملت، همانند کف های روی آب محو شوند و در واقع، این مساله مهمترین عامل حذف آنها بود.
جابر مهدیار سرنگونی رژیم شاه را نیز یک امر حتمی می داند و معتقد است: به هیچ طریق ممکن نمی شد از سرنگونی شاه جلوگیری کرد. در واقع شاه و مستشاران آمریکایی و اسرائیلیش، همه راه های ممکن برای حفظ رژیم سفاک گذشته را طی کردند؛ از قتل عام وسیع مردم و به راه انداختن حمام خون در خیابان ها گرفته تا ایجاد جو رعب و وحشت و بازداشت های گسترده و شکنجه و تبعید انقلابیون و حتی آزادی های نمادین سیاسی در ماه های آخر و به ویژه افزایش ناگهانی حقوق کارمندان و کارگران که به زعم آنها می توانست در فروکش کردن اعتراضات مردمی موثر باشد. لذا به نظر من راهی نبود که رژیم شاه آن را امتحان نکرده باشد و مردم به هیچ چیز جز سرنگونی رژیم رضایت نمی دادند.
وی در باره مهمترین خطر در کمین انقلاب اسلامی نیز به موارد جالبی اشاره می کند: در حال حاضر عده ای تلاش می کنند تا فضای جامعه را به سمت دو قطبی شدن سوق دهند که این قضیه، غیر قابل قبول و یک آسیب جدی است. علاوه بر این، مورد حمله قرار گرفتن مرکز مدیریت جامعه که جایگاه رفیع رهبری می باشد، از طریق طرح شورایی شدن رهبری نیز یک خطر بسیار جدی در کمین تداوم انقلاب است چرا که شورایی شدن رهبری به معنای تقسیم قدرت و فروپاشی اثرگذاری معنوی رهبری در سطح جامعه است که در نهایت موجب تقسیم مردم و تجزیه قدرت عظیم ملت خواهد شد. مساله مهم دیگر که خطری برای تداوم راه انقلاب اسلامی به شمار می رود، مساله نفوذ در ارکان نظام از جمله مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری است که اگر اتفاق بیفتد، از طریق قانونی و به صورت آرام، دشمنان می توانند پروژه استحاله از درون را پیش ببرند.