در روزگاری که خفقان های سیاسی و عدم وجود رسانه های فراگیر مثل صدا و سیما و یا شبکه های اجتماعی، سدی بزرگ در برابر دریافت حقایق از جانب مردم بود شاید مهمترین رسالت یک خبرنگار بیش از این هم نمی توانست باشد؛ میرزابنویسی!

حافظ نیوز/ سرویس فرهنگی سالها پیش، در تعریف وظایف یک خبرنگار می گفتند خبرنگار کسی است که گزارشگری می کند؛ یعنی اتفاقات روز جامعه را رصد می کند و یا پای حرف مسئولان می نشیند و بعد آن را از طریق رسانه ها برای مردم بازگو می کند.
در روزگاری که خفقان های سیاسی و عدم وجود رسانه های فراگیر مثل صدا و سیما و یا شبکه های اجتماعی، سدی بزرگ در برابر دریافت حقایق از جانب مردم بود شاید مهمترین رسالت یک خبرنگار بیش از این هم نمی توانست باشد؛ میرزابنویسی و گزارش آنچه که یک مدیر یا یک نماینده بر زبان رانده و یا فلان اتفاق که در گوشه و کنار مملکت رخ داده است!
اما امروزه رسالت یک خبرنگار را بسیار بیشتر از اینها تعریف می کنند. افشاگر و تحلیل کننده!
در روزگاری که صدا و سیما و دیگر شبکه های برون مرزی از یک سود و شبکه های اجتماعی مثل واتس آپ و تلگرام و اینستاگرام از سوی دیگر، هرلحظه در حال پمپاژ خبر به خیل عظیم مخاطبان هستند، آیا باز هم رسالت یک خبرگار گزارش سخنان فلان مدیر و یا نماینده است؟
واقعیت جز این نیست که این روزها کشور ما از بابت عدم وجود شفافیت رنج می برد و خبرنگاری که صره را از ناصره تشخیص دهد و از ناگفته ها و نادیده ها و ناشنیده ها با مردم سخن بگوید حکم یک کیمیا را دارد!
این همان رسالت مغفول خبرنگار در عصر ماست که متاسفانه بسیار نیز از آن فاصله گرفته ایم و برنامه ریزی ها و حرکت فرهنگی دولتها نیز فعالان عرصه خبر را به این سمت سوق نمی دهد.
ارگان ها و نهادهای مختلف هنوز هم ترجیح می دهند با کارت های هدیه و رپورتاژهای خبری از خبرنگاران و رسانه ها استقبال کنند و در سوی دیگر ماجرا از شفافیت خبری نیز سخن می گویند!
این در حالی است که اگر جامعه ما طعم واقعی خبرنگار آزاد را بچشد، هیچگاه با این حجم از فساد نیز مواجه نخواهد بود.