کاش بدانیم و ایمان بیاوریم که خبرنگار چشمش به کارت هدیه و لوازم‌خانگی عمده‌فروشی‌ها یا شیشه‌های مربا و ترشی نیست همین‌که بداند اثرش دیده‌شده و زحماتش نه‌تنها در فصل‌های خاص بلکه در تمام طول سال به ثمر نشسته، برایش بهترین تجلیل است.
مرداد؛ فصل نقل وانتقال خبرنگاران؟!
تاریخ انتشاردوشنبه ۲ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۵:۰۸
روحت شاد شهید صارمی عزیز، درست است که هنوز خیلی‌ها تو را نمی شناسند اما سالروز شهادتت برای خیلی‌ها فرصت خوبی برای خبرنگار شدن است. مردادماه که آغاز می‌شود غم گرامیداشت روز خبرنگار بر دل وروح بسیاری از زحمتکشان این قشر سنگینی می‌کند.
یاد همکارانی می‌افتم که در سال گذشته بدون شنیدن حتی یک دلیل بیکار شدند، یاد همکارانی که به دلیل بدقولی‌ها و کم‌لطفی‌ها و تعدیل نیروها بیمه‌شان دچار مشکل شد، یاد پیام‌هایی که برای جمع‌کردن کمک مالی به یک همکار ناگهان اخراج شده ردوبدل می‌شد، یاد خاطراتی که از شکایت و پیگیری حق‌وحقوق همکاران شنیدم و یا تکذیبیه خبرهایی که صوتشان موجود است. یاد همه خبرهای غیرقابل‌انتشار به خاطر ضعف پشتوانه قانونی، یاد همه قول‌های قشنگی که در روز خبرنگار در میز خطابه‌ها شنیده می‌شود اما بعد از روز خبرنگار اثری از آن حرفهای قشنگ دیده نمی‌شود.
هرچه به روز خبرنگار نزدیک‌تر می‌شویم وعده‌های بر زمین‌مانده مثل امنیت شغلی و مسکن و بیمه و فرصت مطالبه از مسئولین و حتی ایجاد یک کتابخانه تخصصی رسانه در کلان‌شهر شیراز بدجوری توی ذوق می‌زند.
مرداد که می‌شود تعداد سایت و هفته‌نامه و نشریه‌ها رشد قارچ گونه پیدا می‌کند و رسانه‌ای که تاکنون اسمش هم به گوش کسی نخورده بود، یک‌دفعه چندین خبرنگار و عکاس به جلسات می‌فرستد و همکارانی که سال‌ها باکار رسانه خداحافظی کرده بودند دوباره در جلسات ظهور پیدا می‌کنند و همکارانی که پیشنهاد کار در رسانه را به هزار و یک دلیل رد می‌کردند مرداد که می‌شود با اشتیاق یک قرارداد یک‌ماهه می‌بندند و از کارکنان پیشین رسانه هم در پوشش جلسات سبقت می‌گیرند.
اصلاً هوای مردادماه طوریست که همه و همه از هیات تحریریه و عکاس تا توزیع‌کننده و راننده و آبدارچی دوست دارند پست خود کنار کولر و بخاری را ترک کرده و پابه‌پای خبرنگار و بعضاً در غیبت خبرنگار در پوشش جلسات مشارکت کنند و به خبرنگاران یاری رسانند و بعضاً روابط عمومی‌هایی که زیرکانه این تاریخ را برای ارائه بیلان کاری پر از هیچ شان انتخاب کردند از شلوغی جلسه خبری پیش مدیرشان به خود می‌بالند، غافل از اینکه موقع بررسی انعکاس خبری این نشست پرجمعیت که هزینه کمی هم برایشان نداشته متوجه می‌شوند چه کلاه گشادی بر سرشان رفته است.
کاش برای گرامیداشت خبرنگار بجای این‌همه سروصدا، مسئولین امر فقط و فقط خبرنگاران واقعی حوزه‌های مختلف را می‌شناختند و امسال گوینده‌های دائمی نشست‌ها شنونده می‌شدند و خبرنگاران تنها یک‌بار در سال گوینده می‌شدند،.نه اینکه مثل هرسال بعد از چندین ساعت حرفهای تکراری و وعده‌های پوشالی یک نفر آن هم معمولاً یک کارفرما را به نمایندگی از خبرنگاران انتخاب کنند و با عکس گرفتن از خبرنگاران در صف گرفتن هدیه جلسه را خاتمه دهند.
کاش رفتار دور از شأن خبرنگار نماهای فصلی به‌پای خبرنگاران زحمتکشی که در طول سال با عشق و علاقه و وجدان برای حرفه‌شان زحمت می‌کشند نوشته نشود، .کاش روز کارفرما و مدیرمسئول و سردبیر از روز خبرنگار جدا شود.
کاش برای یک‌بار هم که شده خبرنگاران با بهترین نمونه کارهایشان تجلیل شوند. هم نمونه کارهای انتقادی و هم نمونه کارهایی که نقاط قوت ادارات و نهادها را به مردم منعکس کرده جای تجلیل دارند. اگر روابط عمومی‌ها بااقتدار جلوی چهره‌های ناشناس بایستند و با خواندن تیتر نمونه کارهای خبرنگاران مراسم تجلیل را انجام دهند و چهره‌های ناشناس فقط تشویق‌کننده باشند، جلوی رفتارهای زشت خبرنگار نماها هم گرفته می‌شود.
کاش بدانیم و ایمان بیاوریم که خبرنگار چشمش به کارت هدیه و لوازم‌خانگی عمده‌فروشی‌ها یا شیشه‌های مربا و ترشی نیست همین‌که بداند اثرش دیده‌شده و زحماتش نه‌تنها در فصل‌های خاص بلکه در تمام طول سال به ثمر نشسته، برایش بهترین تجلیل است. انتظار تجلیل از هیچ‌کس ندارد اما توقع دارد به بهانه تجلیل شأنش زیر سؤال نرود.
کاش برای معرفی الگوهای رسانه‌ای که برای انعکاس حقیقت وامدار هیچ‌کس نشده و جانشان را فدا کردند کار شایسته‌ای می‌شد تا فضای رسانه‌ای با وعده کارت هدیه و نهار و شیرینی و کادو به قهقرا نرود.
کاش برای همه‌جا بیفتد که مرداد فصل نقل وانتقال خبرنگاران نیست، کسی که رسانه شما را در طول سال تحویل نگرفته و فقط مرداد با شما قرارداد امضا می‌کند بعد از مرداد هم برای رسانه شما ماندنی نیست.
گرامیداشت اهالی رسانه پیشکش؛کاش مرداد از تقویم‌ها حذف می‌شد تا حداقل بر زخم‌های دل خبرنگاران شرافتمند نمک پاشیده نشود.
یاد همکارانی می‌افتم که در سال گذشته بدون شنیدن حتی یک دلیل بیکار شدند، یاد همکارانی که به دلیل بدقولی‌ها و کم‌لطفی‌ها و تعدیل نیروها بیمه‌شان دچار مشکل شد، یاد پیام‌هایی که برای جمع‌کردن کمک مالی به یک همکار ناگهان اخراج شده ردوبدل می‌شد، یاد خاطراتی که از شکایت و پیگیری حق‌وحقوق همکاران شنیدم و یا تکذیبیه خبرهایی که صوتشان موجود است. یاد همه خبرهای غیرقابل‌انتشار به خاطر ضعف پشتوانه قانونی، یاد همه قول‌های قشنگی که در روز خبرنگار در میز خطابه‌ها شنیده می‌شود اما بعد از روز خبرنگار اثری از آن حرفهای قشنگ دیده نمی‌شود.
هرچه به روز خبرنگار نزدیک‌تر می‌شویم وعده‌های بر زمین‌مانده مثل امنیت شغلی و مسکن و بیمه و فرصت مطالبه از مسئولین و حتی ایجاد یک کتابخانه تخصصی رسانه در کلان‌شهر شیراز بدجوری توی ذوق می‌زند.
مرداد که می‌شود تعداد سایت و هفته‌نامه و نشریه‌ها رشد قارچ گونه پیدا می‌کند و رسانه‌ای که تاکنون اسمش هم به گوش کسی نخورده بود، یک‌دفعه چندین خبرنگار و عکاس به جلسات می‌فرستد و همکارانی که سال‌ها باکار رسانه خداحافظی کرده بودند دوباره در جلسات ظهور پیدا می‌کنند و همکارانی که پیشنهاد کار در رسانه را به هزار و یک دلیل رد می‌کردند مرداد که می‌شود با اشتیاق یک قرارداد یک‌ماهه می‌بندند و از کارکنان پیشین رسانه هم در پوشش جلسات سبقت می‌گیرند.
اصلاً هوای مردادماه طوریست که همه و همه از هیات تحریریه و عکاس تا توزیع‌کننده و راننده و آبدارچی دوست دارند پست خود کنار کولر و بخاری را ترک کرده و پابه‌پای خبرنگار و بعضاً در غیبت خبرنگار در پوشش جلسات مشارکت کنند و به خبرنگاران یاری رسانند و بعضاً روابط عمومی‌هایی که زیرکانه این تاریخ را برای ارائه بیلان کاری پر از هیچ شان انتخاب کردند از شلوغی جلسه خبری پیش مدیرشان به خود می‌بالند، غافل از اینکه موقع بررسی انعکاس خبری این نشست پرجمعیت که هزینه کمی هم برایشان نداشته متوجه می‌شوند چه کلاه گشادی بر سرشان رفته است.
کاش برای گرامیداشت خبرنگار بجای این‌همه سروصدا، مسئولین امر فقط و فقط خبرنگاران واقعی حوزه‌های مختلف را می‌شناختند و امسال گوینده‌های دائمی نشست‌ها شنونده می‌شدند و خبرنگاران تنها یک‌بار در سال گوینده می‌شدند،.نه اینکه مثل هرسال بعد از چندین ساعت حرفهای تکراری و وعده‌های پوشالی یک نفر آن هم معمولاً یک کارفرما را به نمایندگی از خبرنگاران انتخاب کنند و با عکس گرفتن از خبرنگاران در صف گرفتن هدیه جلسه را خاتمه دهند.
کاش رفتار دور از شأن خبرنگار نماهای فصلی به‌پای خبرنگاران زحمتکشی که در طول سال با عشق و علاقه و وجدان برای حرفه‌شان زحمت می‌کشند نوشته نشود، .کاش روز کارفرما و مدیرمسئول و سردبیر از روز خبرنگار جدا شود.
کاش برای یک‌بار هم که شده خبرنگاران با بهترین نمونه کارهایشان تجلیل شوند. هم نمونه کارهای انتقادی و هم نمونه کارهایی که نقاط قوت ادارات و نهادها را به مردم منعکس کرده جای تجلیل دارند. اگر روابط عمومی‌ها بااقتدار جلوی چهره‌های ناشناس بایستند و با خواندن تیتر نمونه کارهای خبرنگاران مراسم تجلیل را انجام دهند و چهره‌های ناشناس فقط تشویق‌کننده باشند، جلوی رفتارهای زشت خبرنگار نماها هم گرفته می‌شود.
کاش بدانیم و ایمان بیاوریم که خبرنگار چشمش به کارت هدیه و لوازم‌خانگی عمده‌فروشی‌ها یا شیشه‌های مربا و ترشی نیست همین‌که بداند اثرش دیده‌شده و زحماتش نه‌تنها در فصل‌های خاص بلکه در تمام طول سال به ثمر نشسته، برایش بهترین تجلیل است. انتظار تجلیل از هیچ‌کس ندارد اما توقع دارد به بهانه تجلیل شأنش زیر سؤال نرود.
کاش برای معرفی الگوهای رسانه‌ای که برای انعکاس حقیقت وامدار هیچ‌کس نشده و جانشان را فدا کردند کار شایسته‌ای می‌شد تا فضای رسانه‌ای با وعده کارت هدیه و نهار و شیرینی و کادو به قهقرا نرود.
کاش برای همه‌جا بیفتد که مرداد فصل نقل وانتقال خبرنگاران نیست، کسی که رسانه شما را در طول سال تحویل نگرفته و فقط مرداد با شما قرارداد امضا می‌کند بعد از مرداد هم برای رسانه شما ماندنی نیست.
گرامیداشت اهالی رسانه پیشکش؛کاش مرداد از تقویم‌ها حذف می‌شد تا حداقل بر زخم‌های دل خبرنگاران شرافتمند نمک پاشیده نشود.
کد مطلب : ۱۷۳۳۰
