حافظ خبر - چرا نحوه برخورد با فیلمهای ملی استراتژیک در امریکا و ایران با هم متفاوت است؟

یادداشت "حافظ نیوز" // روح الله علیزاده

فیلم هایی که سعی در تقویت و پشتیبانی از ایدئولوژی های یک ملت دارند و حس غرور ملی در آن ها نهفته است در گروه فیلم های ملی و استراتژیک قرار می گیرند . در تمام دنیا کشورها به شدت از سینمای استراتژیک و ملی خود در جهت منافع ملی بهره می گیرند ، سینمای هالوود نمونه ی بارز این گونه حمایت ها است . ایالات متحده با بهره گیری از این گونه فیلم ها توانسته آمریکایی بودن را در میان مردم دنیا به یک افتخار تبدیل کند .
فیلم سینمایی ضد ایرانی آرگو نمونه ی بارز این حمایت ها است . این فیلم فرار چند نفر از کارکنان سفارت آمریکا را از ایران در پی رخداد تسخیر لانه ی جاسوسی نشان می دهد که در نهایت با فرار آمریکایی ها ، شکست ایران در دستگیری آن ها ، تزریق حس غرور ملی آمریکایی و سرافکندگی برای نیروهای ایرانی پایان می‌یابد . اینگونه حمایت ها تنها مختص به دستگاهای حکومتی آمریکا نیست . آکادمی اسکار با اینکه ظاهراً یک بنیاد مستقل است ، جایزه ی اسکار بهترین فیلم ، بهترین فیلم نامه ی اقتباسی و بهترین تدوین را با وجود انتقادهای زیاد صاحب نظران به این فیلم اهدا کرد . اهدای جایزه ی بهترین فیلم با توجه به اینکه آرگو در بخش بهترین کارگردانی حتی نامزد هم نبود تعجب همگان را برانگیخت . البته اینگونه حمایت ها در آکادمی اسکار به کرّات مشاهده شده است ، اما چیزی که باعث تعجب است برخورد کاملاً متضاد با اینگونه فیلم‌ها در داخل کشور است . در اینجا بسیاری از مسئولین و صاحب نظران با فیلم‌هایی که حس غرور ملی ایرانیان را به تصویر می‌کشند ، برخورد سرد و تحقیر آمیز دارند . نمونه ی این برخوردهای تحقیرآمیز را در دو ساخته ی اخیر ابراهیم حاتمی کیا شاهد هستیم . دو فیلم بادیگارد و به وقت شام از حیث تکنیک جزء فیلم هایی در سطح و کلاس جهانی هستند و وجود اینچنین گروه های فیلم سازی در ایران باعث افتخار هر ایرانی است . فارق از ارزش تکنیکی این دو ساخته حس غرور ملی جاری در آن ها باعث افتخار هر ایرانی است .
به نظر می‌رسد برخورد تحقیرآمیز مسئولین با ساخته های این کارگردان بیش از این که جنبه ی تکنیکی داشته باشد و به خاطر خود اثر باشد ، جنبه ی تسویه حساب شخصی و یا جناحی با کارگردان این اثر یا با تفکر وی دارد . تحقیر حس غرور ملی ایران بر ضد منافع ملی کشور است و سؤالی که در این میان مطرح می‌شود این است که چرا برخی از مسئولین منافع و غرور ملی را فدای تسویه حساب شخصی خود می کنند . باید یادآور شد مردم ایران برخورد تحقیرآمیز با غرور ملی شان را تحمّل نمی‌کنند .