محسن عبادی، نخستین کتاب آموزشی خط نسخ ایرانی برگرفته از کتاب‌های مرحوم استاد میرزا احمد نی‌ریزی، گردآوری نموده است.
رونمایی از نخستین دیوان آموزشی خوشنویسی نَسخ ایرانی برگرفته از استاد میرزا احمد نی‌ریزی
تاریخ انتشارچهارشنبه ۸ مرداد ۱۳۹۹ ساعت ۲۰:۱۸
عبادی در دیباچه این نَسک، از استاد میرزا شمس‌الدین احمد نی‌ریزی به عنوان "قبله‌الکتاب" هنر خوشنویسی یاد می‌کند.
وی در این باره می‌گوید: در این کتابِ هنر نَسخ‌نویسی، بسته آموزشی استانداردی که دستچینی از بندواژگان و واژگان گسسته و پیوسته مرحوم استاد احمد نی‌ریزی، به ترتیب واژگان گردآوری و در زمینه آموزش نوشتار نَسخ ایرانی آماده شده است.
درون‌مایه این دفتر آموزشی با هدف پاسخ‌گویی به نیازهای آموزشی و پژوهشی جویندگان خط نسخ ایرانی است و برای طراحان قلم فارسی و گرافیک، هنرجویان و پژوهشگران حوزه گرافیک و خوشنویسی قابل استفاده خواهد بود.
گفتنی است استاد میرزا احمد نی‌ریزی ملقب به سلطانی زاده نی‌ریز فارس است. او از بزرگترین خوشنویسان نَسخ‌نویس و کاتبان قرآن دوره پایانی حکومت صفوی، در قرن دوازدهم هجری، به شمار می‌آید. بسیاری از ادعیه و مرقعات به قلم او، در موزه‌های بزرگ ایران و جهان میزبان هنردوستان است. او به دعوت پادشاه سلطان حسین، واپسین شاه صفوی، به اصفهان رفت تا در دربار او به نوشتن قرآن، ادعیه و نُسَخ دینی مشغول شود. از این رو پادشاه صفوی، میرزا احمد را سلطانی خواند؛ از آن پس وی نوشتارهای خود را با دستینه (امضا) سلطانی به پایان می‌برد. او که بیش از نیم سده (۱۰۹۶-۱۱۵۲ق) این هنر خود را از بزرگانی چون ابراهیم قمی و علاءالدین تبریزی بهره گرفت و سپس خود، شیوه نویی را در نوشتار نَسخ پدید آورد. این شیوه که الگوی نَسخ‌نویسان جهان شد، به نَسخ ایرانی شناخته می‌شود.
وی در این باره می‌گوید: در این کتابِ هنر نَسخ‌نویسی، بسته آموزشی استانداردی که دستچینی از بندواژگان و واژگان گسسته و پیوسته مرحوم استاد احمد نی‌ریزی، به ترتیب واژگان گردآوری و در زمینه آموزش نوشتار نَسخ ایرانی آماده شده است.
درون‌مایه این دفتر آموزشی با هدف پاسخ‌گویی به نیازهای آموزشی و پژوهشی جویندگان خط نسخ ایرانی است و برای طراحان قلم فارسی و گرافیک، هنرجویان و پژوهشگران حوزه گرافیک و خوشنویسی قابل استفاده خواهد بود.
گفتنی است استاد میرزا احمد نی‌ریزی ملقب به سلطانی زاده نی‌ریز فارس است. او از بزرگترین خوشنویسان نَسخ‌نویس و کاتبان قرآن دوره پایانی حکومت صفوی، در قرن دوازدهم هجری، به شمار می‌آید. بسیاری از ادعیه و مرقعات به قلم او، در موزه‌های بزرگ ایران و جهان میزبان هنردوستان است. او به دعوت پادشاه سلطان حسین، واپسین شاه صفوی، به اصفهان رفت تا در دربار او به نوشتن قرآن، ادعیه و نُسَخ دینی مشغول شود. از این رو پادشاه صفوی، میرزا احمد را سلطانی خواند؛ از آن پس وی نوشتارهای خود را با دستینه (امضا) سلطانی به پایان می‌برد. او که بیش از نیم سده (۱۰۹۶-۱۱۵۲ق) این هنر خود را از بزرگانی چون ابراهیم قمی و علاءالدین تبریزی بهره گرفت و سپس خود، شیوه نویی را در نوشتار نَسخ پدید آورد. این شیوه که الگوی نَسخ‌نویسان جهان شد، به نَسخ ایرانی شناخته می‌شود.
کد مطلب : ۲۲۸۹۲
