در جلسه امروز هیئت دولت، سید محمد علی افشانی به عنوان استاندار فارس از سوی وزارت کشور معرفی و سپس به این عنوان منصوب شد.

به گزارش "حافظ نیوز" در جلسه امروز هیئت دولت، سید محمد علی افشانی به عنوان استاندار فارس از سوی وزارت کشور معرفی و سپس به این عنوان منصوب شد.
با توجه به حواشی این انتصاب و مطالبی که طی چند روز اخیر در این پایگاه خبری تحلیلی منتشر شده و با عنایت به فضای رسانه ای حاکم شده بر استان فارس ذکر چند نکته ضروری به نظر می رسد:
1- همانطور که پیشتر اشاره گردید، مجمع نمایندگان فارس فارق از سمت و سوهای سیاسی و یا عملکرد و رویه ای که طی 4 سال اخیر داشته اند، در خصوص بحث انتصاب استاندار فارس متحد عمل کرده و مصالح استان را بیش از هر زمان دیگر مد نظر قرار دادند و در این بین، تنها سه خواسته معقول و منطقی مطرح کرده اند:
نخست آنکه استاندار با تعامل انتخاب شود و حتی الامکان از میان 5 نامزد معرفی شده از سوی مجمع نمایندگان باشد، دوم اینکه استاندار بومی و توانمند باشد و سوم اینکه دارای سوء پیشینه نباشد. آیا این سه پارامتر، تا این حد غیر منطقی به نظر می رسد که مجمع نمایندگان باید به دلیل طرح آن تا این حد مورد هجمه و تخریب قرار گرفته و بعضا از سوی رسانه های استان فارس بایکوت شوند؟
2- بحث ها و نقدهایی که در خصوص انتقاد از انتصاب استاندار جدید شکل گرفته، به هیچ عنوان رنگ و بوی قومیتی نداشته و پیش کشیدن بحث قومیت جناب آقای افشانی در برخی محافل و رسانه ها، به انحراف کشاندن اصل بحث و حتی خطری جدی در خصوص احتمال زنده کردن اختلافات قومیتی می باشد و از سوی هر محفل و رسانه ای که مطرح شده باشد، تنها باید آن را به پای رذالت های رسانه ای و بی اخلاقی های سیاسی نوشت.
3- پیش تر بارها گفته ایم که انتصاب کارگزاران و مدیران اجرایی حق مسلم هر دولتی است که با رای مردم بر سر کار می آید و با تنفیذ مقام معظم رهبری مشروعیت میابد که قطعا دولت تدبیر و امید نیز از این قاعده مستثنی نیست. اما «تعامل» یک اصل همیشگی در انتصاب استانداران بوده است که این تعامل در هر استانی همواره با نماینده ولی فقیه در آن استان و مجمع نمایندگان صورت می گیرد. به راستی چگونه می توان یک استان پنج میلیون نفری و پهناور، با وجود ظرفیت های متنوع و گوناگون و از طرفی با وجود خیل عظیمی از مشکلات و کمبودها را بدون «تعامل» پیش برد؟ آیا می توان تصور کرد که سازمان ها و ارگان های مختلف در استان فارس همانند نهاد نمایندگی ولی فقیه و یا مجمع نمایندگان و یا مجموعه استانداری، مجمع الجزایری غیر مرتبط با هم باشند که هر کدام راه خود را در پیش گیرد و به دیگری کاری نداشته باشد؟ مسلما اینگونه نیست! بنابراین اگر دولت محترم راه تعامل را در پیش نگیرد و استانداری منصوب نماید که مخالف نظر کل نمایندگان استان در مجلس و نماینده ولی فقیه در استان باشد چگونه می تواند انتظار تعامل متقابل داشته باشد؟
4- اگر در آینده نزدیک افشانی و یا هر شخص دیگر در استانداری فارس مستقر شد و راه تعامل با نمایندگان و نماینده ولی فقیه در استان را در پیش گرفت، باید این اصل مهم مد نظر قرار گیرد که مبادا فارس در آتش اختلافات سیاسی و غیر سیاسی بسوزد! آنچه که در این ایام مهم به نظر می رسد این است که استاندار فارس هرکه هست تلاش کند آمار بیکاری جمعیت تحصیلکرده استان از 27.1 درصد به رقمی معقول و منطقی کاهش یابد، بحران عمیق خشکسالی سایه شوم خود را از سر دریاچه ها و تالاب های استان و مهمتر از همه، از سر کشاورزی استان بردارد، وضعیت اسفناک فارس در خصوص تلفات بسیار بالای جاده ای و ترانزیت نامطمئن کالا و مسافر بهبود یابد و فکری به حال معتادان فارس شود که 18 درصد جمعیت معتادان کشور را تشکیل می دهند. اینها معضلاتی است که باید برای حل آنها، میان استانداری و مجمع نمایندگان و دیگر نهادها و ارگان ها اتحاد و هم افزایی مناسبی شکل گیرد و مسلما مهمترین اولیت این روزهای فارس رسیدگی به این موارد است و البته استاندار محترم نیز باید به این موارد احاطه و اشراف دقیق و آگاهانه ای داشته باشند و در تشخیص اولویت ها نیز به اهم مسائل استان توجه نمایند؛ امری که با انتصاب استانداری غیر بومی و نا آشنا به مسائل استان کمی سخت و زمان بر به نظر می رسد.
5- این نوشتار پایان نمیابد جز در اعتراض به رسانه هایی که طی روزهای گذشته، مصالح عمومی مردم را در نظر نگرفتند و به هر دلیلی همسو شدند با جریانی که تلاش می کرد اعتراضات نمایندگان محترم استان را بایکوت نماید و کمترین صدای اعتراض و هشدار در خصوص احتمال انتصاب استاندار غیر بومی، ناکارامد و دارای سابقه سوء در فتنه را به گوش مردم نرساند. به راستی تکلیف جامعه ای که در آن برخی رسانه ها تصمیم می گیرند وامداری به مراکز قدرت و ثروت را به ایجاد جریان آزاد خبری رجحان دهند و یا خبرنگارانی، تصمیم می گیرند کارت هدیه و لبخند رضایت فلان مسئول را بر انعکاس حقیقت ترجیح دهند چه خواهد بود؟ در چنین جامعه ای رسانه ها چگونه می توانند مدعی باشند که به رسالت خود عمل می کنند؟!