با شنیدن این سخنان، نگاهی به خود انداختم و با آگاهی از تندرستیم، به سوی سنگر فرمانده گردان دویدم تا آمبولانس را پیدا کنم... نزدیک به ۸۰۰ متری امده بودم که احساس کردم دیگر پایم مرا یاری نمی‌کند... نگاهی به پاهایم ...

گریه‌ام‌ گرفت.... چندین بار خواستم بگویم شفاعت یادت نرود... دلم اجازه نمی‌داد... به هر روی با احتیاط و چشمی گریان او را بیرون آوردم و در گوشه‌ای خواباندم.

گفته شد که اگر عراقی‌ها از شما گذر هم کردند، هیچ پویایی نداشته باشید، تا کمین لو نرود... باید سکوت کرد و صبر داشت. شب اول بچه‌ها به کمین رفتند.

به‌سمت اهواز راه افتادیم. از جاده کازرون به سمت گناوه حرکت کردیم. می‌دانستیم فردا باید به‌ منطقه عملیاتی برویم. کنار من حَمَد خورشیدی نشسته بود. حمد فرمانده یکی از گروهان‌های گردان فجر بود.

با کوشش و همکاری انجمن ادبی شکوه شعر بوانات، مجموعه‌ای از اشعار دفاع مقدس برخی از شاعران بواناتی گردآوری و با عنوان هشت سنگر عشق، به چاپ رسید.

دانشجویان شیرازی همچون سایر دانشجویان کشور حضور پررنگی در مبارزه با حکومت ستمشاهی داشتند و با ایستادگی، خاطرات زیبایی را در دفتر تاریخ ثبت کردند.