پروفسور افسانه صفوی، مادر شیمی ایران و چهره ماندگار کشور، در مراسم تجلیل از پژوهشگران و فناوران برتر و سرآمدان پژوهش و فناوری دانشگاه شیراز، ضمن قدردانی از برگزارکنندگان این آیین، اظهار کرد: برگزاری چنین مراسمی مستلزم تلاش و زحمات فراوان است و حضور در جمع شما فرهیختگان در هفته پژوهش، برای من افتخاری بزرگ به شمار میآید.
به گزارش حافظ خبر، پرفسور صفوی افزود: اینگونه برنامهها فرصتی ارزشمند برای بازاندیشی در مسیر علمی کشور است. اگر به تاریخ فرهنگی و علمی ایران بنگریم، مشاهده میکنیم که زنان، هرچند گاه بینام و در سکوت، سهم قابل توجهی در انتقال و تولید دانش داشتهاند؛ از زمانی که آموزش در خانهها آغاز شد تا پرورش نسلهایی که پایههای علم و فناوری کشور را شکل دادند، بانوان ایرانی نقشی مؤثر ایفا کردهاند.
این استاد برجسته شیمی با اشاره به تحولات دهههای اخیر گفت: آنچه در سالهای گذشته بهطور چشمگیر رخ داده، حضور آشکار و تأثیرگذار زنان در دانشگاهها، مراکز علمی و عرصههای پژوهشی کشور است، حضوری که امروز دیگر قابل چشمپوشی نیست و بانوان دانشمند ایرانی اکنون در آزمایشگاهها، کلاسهای درس، مراکز تحقیقاتی، بیمارستانها، صنعت و حوزه فناوری، همپای مردان و گاه پیشتاز، به فعالیت میپردازند و در حل مسائل پیچیده جامعه نقشآفرینی میکنند.
وی تأکید کرد: این دستاوردها صرفاً نتیجه استعداد فردی نیست، بلکه حاصل سالها تلاش، مقاومت، پشتکار در برابر موانع و باور به این حقیقت است که علم، جنسیتبردار نیست، هرچند فرصتها گاه بهصورت نابرابر توزیع میشوند.
پروفسور صفوی نقش زنان در علم را فراتر از افزایش آمار دانست و افزود: حضور زنان به معنای ورود نگاههایی متفاوت به مسائل علمی است و نگاهی که اغلب با دقت، مسئولیتپذیری و توجه به انسان و آینده همراه است. علم بدون توجه به انسان ناقص است و زنان دانشمند ایرانی در بسیاری از موارد توانستهاند این پیوند را بهخوبی برقرار کنند.
وی با اشاره به چالشهای موجود تصریح کرد: محدودیتهای اجتماعی، ساختاری و گاه نادیده گرفته شدن تلاشها، از جمله چالشهای واقعی در مسیر زنان دانشمند بوده و هست، اما آنچه آنان را متمایز میسازد، ایستادگی خردمندانه در برابر این چالشها و تبدیل محدودیتها به فرصت است.
این چهره ماندگار کشور در پایان گفت: اهدای جوایز عالی علمی، صرفاً تجلیل از یک استاد برجسته نیست، بلکه حامل پیامی روشن برای جامعه علمی و نسل جوان است؛ پیامی مبنی بر اینکه زنان میتوانند و باید در بالاترین سطوح علمی، مرجعیت، اثرگذاری و رهبری علمی حضور داشته باشند و این جوایز، مسئولیت ما را در حمایت، سیاستگذاری درست و فراهمسازی بسترهایی که در آن استعدادها فارغ از جنسیت شناخته و شکوفا میشوند، سنگینتر میکند.