امسال گلزار شهدای شیراز چه خبر است؟

تعزیه گردانی؟ 
شبیه خوانی، البته
رسم دیرین عاشوراست! 
 اما این بار
موافق خوان سوزی دیگر گون در صدا دارد! 
چه خوب نقش گرفته است! 
 چه پیشواز ممتازی! 
 چه استقبال با شکوهی! 
حالت بازیِ تک خوان نمایش، 
از زیر ِ پوستی هم گذشته است، 
کار به استخوان رسیده است
و کارد به استخوان گلویِ بازیگر! 
چه هولناک و باور ناپذیر است، 
این کدام ترفند سینمایی است؟ 
که سر، جدای ِ از تن به صحنه بیاید
و تن
لَختی پا سنگین، پدیدار گردد؟ 
 وا عجبا! 

حاج عبدالله را
پیش از این دیده بودم، 
در هیات مردان سبز و سروهای سرخ! 
 بر مَسنَد دلدادگیِ خدمت به شهدا،
اما
شهادت هنر مردان خداست! 

این بار نقش آفرین نمایش در تعزیه ای راستین می درخشد! 
این شبیه خوانی نیست، شبیه سازی نیست! 
سر
با چشم های مشتاق، تمام بهشت را پرسه زده است! 
  و تن
صحنه ی پایانی نمایش را، در چندین پرده، رقم می زند! 
ای شبیه خوانِ راستین، 
این نقش، گوارایت باد! 


 زلیخا بنی ایمان