تجلی بلوغ ملت ایران و شکست پروژه تهاجم فرهنگی‌/ تجربه این جنگ نشان داد که «بلوغ ملت» ورای فیلتر، محدودیت ها و نگرانی های مرسوم رقم خورده است .

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

در روزگاری که غرب با تمام قوای رسانه‌ای، شبکه‌های اجتماعی، پلتفرم‌های دیجیتال، فیلم و سریال، و صدها ابزار نوین تبلیغاتی، به جنگی تمام‌ عیار علیه هویت اسلامی، ایرانی و انقلابی ملت ایران برخاست و دهه ها برای این موضوع سرمایه گذاری انجام داد تا آنجا که مسئله ی تهاجم فرهنگی به یکی از نگرانی های جدی این سالهای «مسئولین کشور» تبدیل شد، آنچه در جنگ ۱۲ روزه اخیر بعنوان یک جنگ رسانه ای تمام عیار و هدفمند رخ داد، صحنه‌ای شکوهمند از آگاهی و بلوغ مردم و شکست پروژه شبیخون فرهنگی دشمن بود.

دشمن، سال‌ها با صرف هزینه‌های نجومی، گمان می‌کرد که می‌تواند ذائقه فرهنگی، باور دینی و هویت تاریخی ملت ایران را در هم بشکند و نسلی بی‌ریشه، بی‌غیرت و بی‌پیوند با انقلاب تربیت کند؛ اما این ملت، خاصه جوانان رشید و دانای ایرانی، در این بزنگاهِ حساس نشان دادند که آماج تبلیغاتِ فریبنده و پر زرق و برق مهاجمان، قادر نیست قلب‌های بیدار و وجدان‌های زنده ی آنها را از مسیر حق منحرف کند.

آزمونی برای ملت و تجربه ای برای نظام

اتفاقات این دوازده روز، فراتر از یک نبرد سخت‌افزاری یا دیپلماتیک بنظر می رسید بلکه یک میدان آزمایش فرهنگی و رسانه‌ای نیز بود. 
در این میدان، نه موشک و تانک، بلکه اخبار، کلیپ،کانال، تصویر، هشتگ و روایت ها بدان امید به میدان آمده بودند تا صفوف اراده ها را در هم شکسته و با ایجاد رعب در دل ملت، ساختار اجتماعی میهن را از درون متلاشی و مردم را علیه سربازان رشید و در حال نبرد با دشمن بشورانند یا باورشان به مقاومت را بلرزانند؛ اما پاسخ ملت ایران به سال ها خیال پردازی دشمنان چه بود؟ 
ملت ایران ایستاد، تشخیص داد، و پشت به دشمن و روی به نظام کرد و درست در همان نقطه ای که آمریکا و رژیم صهیونسیتی سال ها برای آن برنامه ریزی کرده بودند، طعم شکست را به آنها چشانید.

نکاتی که اکنون باید دوباره سنجیده شود

۱. شکست پروژه نفوذ نرم: در شرایطی که دشمن با فضاسازی رسانه ای با صدای بلند سعی در القاء این تصویر از جوان و جامعه ایرانی داشت که دیگر پایبندی به هویت دینی و ملی خود ندارد؛ اما واکنش توام با متانت،آگاهی و همراهی جوانان و حضور فعال این نسل در مقابله با تهاجم بیگانه، رسواترین شکست را برای متجاوزان به همراه آورد. 

2. جایگزینی شیوه های کنترل با آگاه سازی: 
تجربه این جنگ نشان داد که این «بلوغ ملت» ورای فیلتر، محدودیت ها و نگرانی های مرسوم رقم خورده است، که خود منبعث از تعمیق فهم و ارتقاء سواد رسانه‌ای جوانانی است که با زیست در فضای ایران انقلابی و تقویت توان تشخیص حقیقت از سراب، آن هم  در میان تمام هیاهوی رسانه ها و شبکه های مجازی، دیگر اسیر دروغ، فریب و خودباختگی نمی‌شود.
 این تجربه نشان داد که باید سطح اعتماد خود به جوان و جامعه ی ایرانی را بسیار بیشتر از آنچه تا کنون تصور بوده افزایش داد و تمرکز بیشتری بر تبیین حقیقت و انتخاب آگاهانه جوانان گذاشت و ابزارهای محدود سازی را از اولویت خارج کرد.


3. ضرورت جهاد تبیین، آگاهی بخشی و تولید محتوای مبتنی بر حقیقت: 
نکته ی دیگری که در طول این جنگ رسانه ای آزمودیم این بود که راه مواجهه با تهاجم فرهنگی، تعطیلی میدان نیست؛ بلکه آوردن دلیرمردان دانا و دغدغه‌مند به میانه ی میدان است. ما اگر محتوای مناسب، فاخر و منصفانه نداشته باشیم، میدان رسانه را واگذار کرده‌ایم، ولو که همه دروازه‌های ورود را به هر طریق ممکن بر شهروندان ببندیم.
 این وظیفه ای است که رسانه ها و متولیان فرهنگی باید به جد برای آن برنامه ریزی داشته باشند و محدودیت های اینترنتی و رسانه ای سبب خوش خیالی و غفلت آنها نگردد.

نتیجه‌ای که باید بگیریم : در آوردن ردای نگرانی زیاده از حد و پوشیدن خلعت اعتماد منطقی 

اکنون که دشمن پس از سالها سرمایه گذاری بر تهاجم فرهنگی و با همه سلاح‌های روانی و فرهنگی خود، نتوانست اراده این ملت را در هم بشکند و به مفتضحانه ترین صورت  شکست در این عرصه را پذیرفت ، وقت آن است اعتماد به مردم را چند برابر افزایش داد و لباس نگرانی های بی مورد را از تن در آورد.
دیگر روا نیست به ملتی که از خط مقدم تهاجم فرهنگی پیروزمندانه خارج شده با بی‌اعتمادی نگریسته شود بلکه همچون امامین انقلاب که بهتر از همه این ملت قهرمان را شناختند امکانات حضور بیشتر آنها را در میادین مختلف فراهم آید.

 باید این درک در سطح کلان شکل بگیرد که پیروزی در جنگ نرم، با ایمان به مردم و میدان‌دادن به اندیشه‌های ناب و خلاقیت‌های جوانان به‌دست می‌آید.

این ملت، همان‌گونه که با خون از کشور دفاع کرد، با شعور نیز از هویت خود دفاع  خواهد کرد.