وقتی اندیشمندان جهان حاضر از اولویت و ضرورتی بنام توسعه سخن می گویند، الزاماًهدفشان نفی یا تقابل با متافیزیک یا ماورا نیست.
یادداشتی از حسین خبیری:
سبک زندگی وتوسعه
تاریخ انتشارپنجشنبه ۱۱ خرداد ۱۴۰۲ ساعت ۱۸:۱۶
نتیجه این سبک زندگی ومدل اداره اجتماع ، ما را در بهره وری از منابع طبیعی، منابع انسانی، روابط بین الملل .. دائماً زمین گیر نموده است.
در حوزه روابط بین الملل، همسایگان منطقه ای و حتی رفقای سیاسی فرامنطقه ای، ترجیح می دهند تا با کشورهایی بر سر میز مذاکراه ومبادله بنشینند وبه جمع بندی وتوافق برسند که ،در تنوعی از انبوه تولیداتی که نیازهای آنان را مرتفع می نمایند پیشگام باشندوهمیشه در دو راهی انتخاب ما و آنها، آنها را بر می گزینند.
زندگی وتحصیل در کشورهای توسعه یافته،به یکی از آرزوها و اهداف متداول مردم،جوانان و دانشجویان تبدیل شده و مهاجرت عمومی نخبگان و سایر توانمندان مالی،به وفور قابل مشاهده است ومابقی مردم نیز مشروط به تامین پیش نیاز های مالی، به مهاجرت متمایلند.
مجموعه ای از:فرصتها، امتیازات وتوانمندیهای ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک، تولیدات ، خدمات ، تسهیلات وامکانات استاندارد و ایمنی که فنآوری وتکنولوژی متاثر از سبک زندگی به ارمغان می آورد،به میزان قابل توجهی از: خطرات،حوادث، بیماری‌ها وبحرانها می کاهد،امید به زندگی عمومی را در جامعه می آفریند و شاخص مهم وتعیین کننده نرخ امید به زندگی را ارتقا می دهد.
مصون ماندن از خسارت تکرار اشتباهات بشری و الگوبرداری از شیوه های طلایی ومدلهای موفق توسعه، دو ثمره گران سنگ گام نهادن در مسیر توسعه و پذیرفتن اقتضائات آن است، ما ناگزیریم در یک مفاهمه و رویکردمبتنی برمنافع متقابل، برای جبران عقب ماندگی ها ،تامین نیازها وبرای بقا وکمال خود به داشته ها وتجارب علمی سایر ملل بیندیشیم وبپردازیم.
برای پاسخگویی عملی به مطالبات نسل حاضر ونسل های آینده ونه حرافی های فاقد ضمانت های اجرایی ،شجاعانه وآگاهانه وهوشمندانه به سوی تصحیح و تغییر در نگرش و تحول درسبک زندگی گام برداریم و از کنار نهادن افکار غلط ودست وپاگیر، توهمات گمراه کننده وسرعت گیر و شیوه های ناکارآمد کهنه نهراسیم.
هدف زندگییست،نه زنده ماندن.
حسین خبیری
گزارشگر : منیره خسروبیگ
کد مطلب : ۲۷۴۴۴
