با آنكه در همين توافقنامه، غني سازي 5 درصد را پذيرفته اندو در دو سه جاي توافقنامه سطوحي از غني سازي را به رسميت شناخته اند، جان كري كمتر از يك ساعت پس از اعلام توافقنامه مي گويد؛ "اين توافقنامه نمي گويد كه ايران حق غني سازي دارد و در اين سند به هيچ عنوان به آن اشاره نشده است!" اين نوع اظهارنظرها نشان مي دهد پايبندي آنها به توافق در حالي كه جوهر نگارش آن هنوز خشك نشده، مورد ترديد است.
حاشيه‌اي بر متن توافقنامه
تاریخ انتشاردوشنبه ۴ آذر ۱۳۹۲ ساعت ۱۸:۵۸
اين متن محصول 10 سال چانه زني جمهوري اسلامي با پنج قدرت هسته اي جهان و يك قدرت اقتصادي است تا آنها را از يك نگراني، كه توهمي بيش نيست در آورد. ترديدي نيست ما در اين توافقنامه امتيازاتي به طرف مقابل داده ايم و در عوض يك نقطه پايان به ادامه شرارت هاي آنها تحت عنوان تهديد و تحريم گذاشته ايم. همچنين امتيازاتي در كاهش تحريم ها در كوتاه مدت و برچيدن آن در دراز مدت گرفته ايم. اولين سئوال اين است كه آيا اين داد و ستد، متوازن است؟
پاسخ مشخص است. بر فرض هم متوازن نباشد، نمي توان از اين زاويه به توافق به عنوان يك زاويه درست نگاه كرد. بلا تشبيه در صلح حديبيه هم عده اي از اين زاويه به آن نگاه كردند و پيامبر (ص) را مورد مذمت قرار دادند. حال آنكه خداوند در قرآن از اين تلاش ديپلماتيك پيامبر (ص) با آنكه امتيازي به مشركين داده شد با عنوان "فتح المبين" ياد مي كند. آثار وجودي اين صلح، خود را در پيروزيهاي بعدي مسلمانان بويژه فتح مكه نشان داد. آنچه در ژنو رخ داد نه يك قرارداد صلح و نه يك عهدنامه، بلكه يك توافقنامه است. براي راستي آزمايي دشمن است، و اگر هم صلحي در كار باشد نه از نوع صلح امام حسن(ع) است و نه از نوع صلح حديبيه!
ما يك نظام مستقر، مستقل و مقتدر هستيم. بيش از سه دهه است قهرمانانه روي پاي خود ايستاده ايم و دولتي نيرومند و مردمي متحد و يكپارچه داريم. قدرت سخت ما بر دشمن پوشيده نيست. قدرت نرم ما فراتر از مرزهايمان در پنج قاره جهان با شعار "لبيك يا حسين" در اتاق هاي جنگ دشمن مورد ارزيابي قرار مي گيرد.
اينكه پنج قدرت هسته اي و يك قدرت اقتصادي جهان، زانو به زانوي تيم مذاكره كننده هسته اي ايران ساعت ها بنشينند و چانه زني كنند، نشان دهنده اقتدار ماست. نفس نشست آنها به رسميت شناختن قدرت ماست.
دكتر ظريف رئيس تيم ديپلماتيك كشورمان كه 30 سال تجربه ديپلماسي را در كارنامه سياسي خود دارد و سال ها در آمريكا در نقش يك ديپلمات زندگي كرده است، شناخت كافي از حريف دارد و ظريف كاري ديپلماسي را خوب مي داند. با اين همه در بدو ورود به تهران گفت؛ "ادعا نمي كنيم كار ما بي نقص است، از نقد مشفقانه استقبال مي كنيم." به همين بهانه مي خواهم گوشه اي از متن توافقنامه را مورد بازخواني قرار دهم و اشكالاتي را كه به ذهنم مي رسد مطرح كنم و منطق سياسي تنظيم سند را مورد سئوال قرار دهم و در اين مورد البته مخاطبم بيشتر منطق طرف مقابل است.
2- در مقدمه متن توافقنامه آمده است: "هدف اين مذاكرات رسيدن به يك راه حل جامع مورد توافق و بلند مدت است به نحوي كه تضمين كند برنامه هسته اي ايران كاملا صلح آميز است." بعد گام هايي در متن توافقنامه آمده است كه اين تضمين حاصل شود.
بي ترديد اين تضمين را قدرت هاي جهاني براي امنيت خود مي خواهند و دغدغه امنيتي، آنها را به وادي فشار، تهديد و تحريم عليه ايران كشانده است با آنكه هيچ دليل و برهاني براي اين معنا ندارند كه انحرافي در فعاليت هاي هسته اي ايران به سمت ساخت سلاح وجود دارد، اما به خود حق مي دهند براي تضمين امنيت خود چنين توافقنامه اي را امضا كنند و ساعت ها روي كلمه به كلمه آن چانه زني نمايند. سئوال اين است كه امنيت جمهوري اسلامي كه اكنون مورد تهديد پنج قدرت هسته اي جهان است و دور تا دور جمهوري اسلامي، نيروهاي ناتو در هوا، دريا و زمين خيمه زده اند و ارتش آمريكا با تصرف عراق و افغانستان و با حضور ناوهاي هواپيما بر و... مهم ترين تهديد امنيتي جمهوري اسلامي است، براي رفع نگراني ملت ايران از حمله نظامي و حمله هسته اي كه هر از چندي به رخ دولت ما مي كشند، در متن توافقنامه چه كرده اند؟
نمي شود گفت ايران با غني سازي 5 درصد يا 20 درصد بزرگ ترين تهديد جهان است اما همين گرگ هاي جهاني با غناي 99 درصد وساختن هزاران بمب هسته اي و رژيم صهيونيستي با 200 كلاهك هسته اي هيچ تهديدي براي جهان نيستند!
اگر بپذيريم آنها تهديد براي جهان نيستند حداقل تهديد براي ايران هستند. چرا كه آن طرف ميز همه گزينه ها از جمله گزينه نظامي را به رخ ما مي كشند، لذا در متن توافقنامه چه تضميني براي حفظ امنيت جمهوري اسلامي وجود دارد؟
يعني 5 قدرت هسته اي جهان به خود حق مي دهند نگران امنيت خود باشند در حالي كه ما نه سلاح هسته اي داريم و نه مي خواهيم بسازيم. اما مي گويند ملت و دولت ايران حتي حق ندارند نگران تهديدات نرم و سخت عليه خود باشند؟
لازم بود حداقل به عنوان نمايش هم كه شده، بندي از بندهاي توافقنامه را به رفع نگراني هاي امنيتي ملت و دولت ايران اختصاص و يا تضمين هايي از جمله خروج ناوگان آنها از خليج فارس و بر چيدن پايگاه هاي نظامي در منطقه مي دادند.
3- آنها مي گويند ما نگران ساخت بمب هسته اي ايران هستيم. براي ساختن بمب نياز به غناي بيش از 90 درصد اورانيوم است. اولا: چرا ابتدا گفتند اساسا با غني سازي اورانيوم در ايران مخالفيم؟ نفس غني سازي حكايت از ساخت بمب ندارد. قطعنامه هاي ظالمانه شوراي امنيت سازمان ملل و تحريم هاي يك جانبه و چند جانبه را به همين دليل عليه ملت صادر كردند. ثانيا: حالا كه در توافقنامه حداقل غني سازي 5 درصد را پذيرفته اند به چه دليل به غني سازي 20درصد گير داده اند؟ با غني سازي 20 درصد كه نمي شود بمب ساخت! حساسيت آنها به غناي 20 درصد نشان مي دهد نگراني هاي آنها از ساخت بمب نيست بلكه نگراني هاي آنها بيشتر معطوف به پيشرفت هاي ايران از بهره مندي از انرژي صلح آميز هسته اي است. سئوال اينجاست چرا به بهانه اينكه ما مي خواهيم بمب بسازيم جلوي پيشرفت هاي كشور را مي خواهند بگيرند؟
4- با آنكه در همين توافقنامه، غني سازي 5 درصد را پذيرفته اندو در دو سه جاي توافقنامه سطوحي از غني سازي را به رسميت شناخته اند، جان كري كمتر از يك ساعت پس از اعلام توافقنامه مي گويد؛ "اين توافقنامه نمي گويد كه ايران حق غني سازي دارد و در اين سند به هيچ عنوان به آن اشاره نشده است!" اين نوع اظهارنظرها نشان مي دهد پايبندي آنها به توافق در حالي كه جوهر نگارش آن هنوز خشك نشده، مورد ترديد است.
ترديدي نيست پذيرش كف غني سازي در همان 5 درصد از طرف حريف، رژيم حقوقي قطعنامه ها و منطق تحميل تحريم ها و تهديدها را فرو مي پاشد. اين دستاورد خوبي است. همچنين توقف قطعنامه ها و تهديدنامه ها و لغو كردن تحريم ها، رژيم حقوقي تحريم ها را فرو مي پاشد. كساني كه در غرب در اين تحريم ها متضرر شده اند درصف ارتباط و مناسبات جديد با تهران مي ايستند.
5- طبق اصل 77 قانون اساسي عهدنامه ها، مقاوله نامه ها، قراردادها و موافقت نامه هاي بين المللي بايد به تصويب مجلس شوراي اسلامي برسد. بي ترديد توافقنامه مورد نظر اگر بخواهد از حرف فراتر رود و جامه عمل بپوشد بايد از سوي مجلس شوراي اسلامي به تصويب برسد. نمايندگان محترم مجلس در اين تصويب بايد دقت هاي فني، حقوقي و ديپلماتيك را در اين متن لحاظ كنند. همچنين اين متن محصول تلاش مدبرانه، خالصانه و صميمانه وزير خارجه و كادر دپيلماتيك جمهوري اسلامي است. قاعدتا بايد به عنوان يك تصويب نامه از سوي هيئت وزيران به تصويب برسد يعني فرآيندهاي حقوقي خود را طي كند.
کد مطلب : ۴۶۷۶
